کد مطلب:193251 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:99
چرا و چگونه روز عاشورا روز مصیبت و اندوه شد؟
عبدالله بن فضل (هاشمی) گوید: به امام صادق - علیه السلام - عرض كردم: به چه دلیل روز عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه و سوگواری شد، نه روزی كه رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - در آن درگذشت، و نه آن روزی كه فاطمه - سلام الله علیها - در آن درگذشت، و نه آن روزی كه حضرت امیرالمؤمنین - علیه السلام - در آن به شهادت رسید، و نه آن روزی كه امام حسن - علیه السلام - در آن با زهر به شهادت رسید؟
حضرت صادق - علیه السلام - در پاسخ فرمود: عظمت و مصیبت روز قتل و شهادت امام حسین - علیه السلام - از همه روزها بیشتر است، چون آل عبا كه گرامی ترین مخلوقات نزد خدا می باشند پنج نفر بودند، و هنگامی كه پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - از میان آنها رفت امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین - علیهم السلام - باقی بودند، و مردم به آن دلخوش بودند.
و هنگامی كه فاطمه - سلام الله علیها - درگذشت مردم به وجود علی و حسن و حسین - علیهم السلام - دلخوش بودند.
و هنگامی كه امیرالمؤمنین - علیه السلام - در گذشت مردم به وجود امام حسن و امام حسین - علیهم السلام - دلخوش بودند.
و هنگامی كه امام حسن - علیه السلام - درگذشت مردم به وجود امام حسین - علیه السلام - دلخوش بودند.
و هنگامی كه امام حسین - علیه السلام - به شهادت رسید دیگر كسی از آل عبا نماند كه مردم پس از امام حسین - علیه السلام - به او دلخوش باشند، و لذا درگذشت
[ صفحه 289]
امام حسین - علیه السلام - مانند درگذشت تمامی آل عبا است، چنانچه بقای او مانند بقاء همگی آنان بود، و لذا مصیبت روز (شهادت او) از همه ی روزها عظیمتر و جانسوزتر است.
عبدالله بن الفضل هاشمی گوید: به حضرت عرض كردم: ای فرزند پیامبر؛ چرا پس از امام حسین - علیه السلام - بقای علی بن الحسین - علیه السلام - مانند پدرشان، مایه ی تسلی مردم نبود؟
حضرت فرمود: بله، علی بن الحسین - علیه السلام - سید و سرور عابدان، و پس از پدران گذشته اش امام و حجت بر بندگان بوده، ولی چون پیامبر خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - را ملاقات نفرمود، و از او حدیثی نشنید، و دانش و علم او به وراثت از پدرش و او از جدش از پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - بود.
اما در حالی كه امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین - علیهم السلام - را مردم همراه با رسول اكرم - صلی الله علیه و آله و سلم - در حالات مختلف دیده بودند، لذا هرگاه مردم به یكی از آنان نگاه می كردند حالشان را با رسول الله - صلی الله علیه و آله و سلم - به یاد می آوردند، و فرمایش پیامبر را با او و درباره ی او به یاد می آوردند.
و هنگامی كه آنان درگذشتند مردم از دیدن آن گرامی ترین انسانها نزد خدا محروم شدند، و فقدان هر كدام یك از آنان مستلزم (و موجب) فقدان همگی آنان نبود مگر به هنگام فقدان حسین - علیه السلام - زیرا آخرین شخص از آن گروه (و مجموعه) بود، و لذا روز مصیبت ایشان از همه عظیمتر بود.
عبدالله بن الفضل هاشمی گوید: به حضرت عرض كردم: یابن رسول الله؛ پس چگونه و چرا اهل سنت این روز را روز بركت نامیدند؟
حضرت گریه كردند، سپس فرمودند: هنگامی كه امام حسین - علیه السلام - كشته شد مردم برای نزدیك شدن و تقرب به یزید دست به جعل اخبار و احادیث زدند، و از این طریق به جوائز مالی و ثروتهایی رسیدند، و از جمله چیزهائی كه برای او (و به نفع او) جعل نمودند این بود كه روز عاشورا را روز بركت دانستند تا اینكه مردم
[ صفحه 290]
در این روز از عزاداری و گریه و اندوه برای شهادت حضرت حسین - علیه السلام - به خوشحالی و فرح و سرور و تبرك عدول كنند، خداوند خودش بین ما و بین آنان حكم و قضاوت كند.
سپس حضرت فرمود: ای پسرعمو، این گروه ضرر و زیانشان بر اسلام و اهل اسلام كمتر است از كسانی كه مدعی محبت ما شدند و مدعی شدند كه ولایت ما را دین خود قرار دادند و به امامت ما معتقد هستند، ولی مدعی هستند كه حسین - علیه السلام - كشته نشد، بلكه شخصی شبیه او كشته شد مانند عیسی بن مریم.
پس بنی امیه را نمی توان به خاطر ادعایشان ملامت كرد.
ای پسرعمو؛ هر كس ادعا كند حسین - علیه السلام - كشته نشد، خبر رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - و علی - علیه السلام - و امامان بعد از ایشان را تكذیب نموده است، و هر كس تكذیب كند آنان را به خداوند بزرگ كافر شده است و ریختن خون او - بر هر كس كه او را بشنود - مباح است.
عبدالله بن فضل هاشمی گوید: پس ای فرزند پیامبر خدا؛ چه می گوئید در حق گروهی كه از شیعیان شما هستند، و چنین مطلبی را مدعی هستند، و چنین حرفی را می زنند؟
حضرت صادق - علیه السلام - فرمود: اینان از شیعیان من نیستند، و من از آنها بیزارم. [1] .
حضرت صادق - علیه السلام - در پاسخ فرمود: عظمت و مصیبت روز قتل و شهادت امام حسین - علیه السلام - از همه روزها بیشتر است، چون آل عبا كه گرامی ترین مخلوقات نزد خدا می باشند پنج نفر بودند، و هنگامی كه پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - از میان آنها رفت امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین - علیهم السلام - باقی بودند، و مردم به آن دلخوش بودند.
و هنگامی كه فاطمه - سلام الله علیها - درگذشت مردم به وجود علی و حسن و حسین - علیهم السلام - دلخوش بودند.
و هنگامی كه امیرالمؤمنین - علیه السلام - در گذشت مردم به وجود امام حسن و امام حسین - علیهم السلام - دلخوش بودند.
و هنگامی كه امام حسن - علیه السلام - درگذشت مردم به وجود امام حسین - علیه السلام - دلخوش بودند.
و هنگامی كه امام حسین - علیه السلام - به شهادت رسید دیگر كسی از آل عبا نماند كه مردم پس از امام حسین - علیه السلام - به او دلخوش باشند، و لذا درگذشت
[ صفحه 289]
امام حسین - علیه السلام - مانند درگذشت تمامی آل عبا است، چنانچه بقای او مانند بقاء همگی آنان بود، و لذا مصیبت روز (شهادت او) از همه ی روزها عظیمتر و جانسوزتر است.
عبدالله بن الفضل هاشمی گوید: به حضرت عرض كردم: ای فرزند پیامبر؛ چرا پس از امام حسین - علیه السلام - بقای علی بن الحسین - علیه السلام - مانند پدرشان، مایه ی تسلی مردم نبود؟
حضرت فرمود: بله، علی بن الحسین - علیه السلام - سید و سرور عابدان، و پس از پدران گذشته اش امام و حجت بر بندگان بوده، ولی چون پیامبر خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - را ملاقات نفرمود، و از او حدیثی نشنید، و دانش و علم او به وراثت از پدرش و او از جدش از پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - بود.
اما در حالی كه امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین - علیهم السلام - را مردم همراه با رسول اكرم - صلی الله علیه و آله و سلم - در حالات مختلف دیده بودند، لذا هرگاه مردم به یكی از آنان نگاه می كردند حالشان را با رسول الله - صلی الله علیه و آله و سلم - به یاد می آوردند، و فرمایش پیامبر را با او و درباره ی او به یاد می آوردند.
و هنگامی كه آنان درگذشتند مردم از دیدن آن گرامی ترین انسانها نزد خدا محروم شدند، و فقدان هر كدام یك از آنان مستلزم (و موجب) فقدان همگی آنان نبود مگر به هنگام فقدان حسین - علیه السلام - زیرا آخرین شخص از آن گروه (و مجموعه) بود، و لذا روز مصیبت ایشان از همه عظیمتر بود.
عبدالله بن الفضل هاشمی گوید: به حضرت عرض كردم: یابن رسول الله؛ پس چگونه و چرا اهل سنت این روز را روز بركت نامیدند؟
حضرت گریه كردند، سپس فرمودند: هنگامی كه امام حسین - علیه السلام - كشته شد مردم برای نزدیك شدن و تقرب به یزید دست به جعل اخبار و احادیث زدند، و از این طریق به جوائز مالی و ثروتهایی رسیدند، و از جمله چیزهائی كه برای او (و به نفع او) جعل نمودند این بود كه روز عاشورا را روز بركت دانستند تا اینكه مردم
[ صفحه 290]
در این روز از عزاداری و گریه و اندوه برای شهادت حضرت حسین - علیه السلام - به خوشحالی و فرح و سرور و تبرك عدول كنند، خداوند خودش بین ما و بین آنان حكم و قضاوت كند.
سپس حضرت فرمود: ای پسرعمو، این گروه ضرر و زیانشان بر اسلام و اهل اسلام كمتر است از كسانی كه مدعی محبت ما شدند و مدعی شدند كه ولایت ما را دین خود قرار دادند و به امامت ما معتقد هستند، ولی مدعی هستند كه حسین - علیه السلام - كشته نشد، بلكه شخصی شبیه او كشته شد مانند عیسی بن مریم.
پس بنی امیه را نمی توان به خاطر ادعایشان ملامت كرد.
ای پسرعمو؛ هر كس ادعا كند حسین - علیه السلام - كشته نشد، خبر رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - و علی - علیه السلام - و امامان بعد از ایشان را تكذیب نموده است، و هر كس تكذیب كند آنان را به خداوند بزرگ كافر شده است و ریختن خون او - بر هر كس كه او را بشنود - مباح است.
عبدالله بن فضل هاشمی گوید: پس ای فرزند پیامبر خدا؛ چه می گوئید در حق گروهی كه از شیعیان شما هستند، و چنین مطلبی را مدعی هستند، و چنین حرفی را می زنند؟
حضرت صادق - علیه السلام - فرمود: اینان از شیعیان من نیستند، و من از آنها بیزارم. [1] .
[1] علل الشرايع: ج 1 ص 127 - 125، بحارالأنوار: ج 44 ص 269 ح 1.